بدون شک، گوشیهای هوشمند برای غلبه بر محدودیتهای فیزیکی با چالشهای زیادی مواجه هستند. در سالهای اخیر، هرچند کیفیت دوربینها بهبود یافته، اما این پیشرفت چندان محسوس نیست. یکی از چالشهای بزرگ، استفاده از سنسورهای دوربین بزرگ در گوشیهای هوشمند است. به همین دلیل، بسیاری از شرکتها به سمت استفاده از دوربینهای پریسکوپی برای ارائه زوم بیشتر رفتهاند. حتی اگر امکان استفاده از سنسورهای بزرگتر فراهم شود، شرکتها تا چه حد میتوانند کیفیت سایر قطعات مانند باتری و اسپیکر را فدای سنسور دوربین کنند؟
با اینکه تعداد فزایندهای از شرکتها از سنسور ۱ اینچی در گوشیهای پرچمدار خود بهره میبرند، دوربینهای اولترا واید و تلهفوتو همچنان از سنسورهای کوچکی استفاده میکنند. در آینده نزدیک، انتظار نمیرود که چندین دوربین با سنسورهای بزرگ بهکار گرفته شوند، اما برخی شرکتها به استفاده از دو سنسور بزرگ روی آوردهاند.
علاوه بر محدودیتهای مربوط به سنسور، کیفیت لنز نیز نکتهای مهم است. به جز چند مدل که با دیافراگم متغیر عرضه شدهاند، بیشتر دوربینهای موبایل از دیافراگم ثابت استفاده میکنند که این امر به افزایش نویز و محدودیت در سرعت شاتر منجر میشود. با وجود تلاشهای فراوان شرکتها برای کاهش اعوجاج تصویر و بهبود بوکه، همانطور که در تصاویر زیر مشاهده میکنید، هنوز فاصله زیادی با دوربینهای حرفهای دارند.
واقعیت این است که حتی بهترین نرمافزارها هم نمیتوانند حالت بوکهای مشابه دوربینهای حرفهای را تولید کنند. هرچند با پیشرفتهای نرمافزاری این فاصله کمتر میشود، اما بهبود قابل توجه سختافزار دوربین موبایل نیز امری ضروری است.
سخن آخر
در حال حاضر، دوربینهای برخی از گوشیهای پرچمدار عملکردی بهتر از دوربینهای کامپکت دارند و فاصلهی آنها با دوربینهای پایینرده DSLR و بدون آینه نیز در حال کاهش است. به موازات پیشرفتهای سختافزاری، توان پردازش نرمافزاری نیز به لطف الگوریتمهای پیشرفته رو به افزایش است.